Otoño amarillo

Haft koralikowy polubiłam już jakiś długi czas temu. I wówczas po raz pierwszy oplotłam, wróć, próbowałam opleść, ten cudowny nefryt bursztynowy. Wtedy jednak nic z tego nie wyszło, a i koralików w kolorkach, jakie powinny mu towarzyszyć nie miałam. Po kilkunastu miesiącach zdecydowałam się na kolejne podejście. Tym razem nieco bardziej przygotowana i nabuzowana wytworami moich blogowych koleżanek, których arcydzieła namiętnie oglądam, podjęłam drugą próbę. Ula, Asia, Ruda, Kasia dziękuję Wam za inspirację i pchnięcie mnie na tę właśnie stronę mocy [póki co pewnie bardziej niemocy :)]
Czy to próba udana? Nie mnie to oceniać.
Ja oczywiście nie jestem do końca zadowolona i kto wie, czy nie pójdzie to to pod nożyczki (moją listę zarzutów otwiera wysokość - to jednak wina instrukcji, która kazała mi przykleić kolejną warstwę podkładu - teraz bym z tego zrezygnowała). Oczyma wyobraźni widziałam ten wisior nieco inaczej, ale ...
W końcu to taki pierwszy raz, więc jeśli powstanie coś następnego, to jest szansa, że będzie lepsze. Czytaj: nieco bardziej prosto ułożone koraliki, nieco bardziej rozbudowana forma, i ... to coś, co chwyta za serducho :)

Oczywiście za wszelkie podpowiedzi natury technicznej i estetycznej będę wdzięczna :) Zwłaszcza intryguje mnie sposób podszywania tyłu pracy. Zdaje mi się, że nie do końca dobrze to zrobiłam :)

Mogę jednak zagwarantować, że jeszcze nie jednym wyrobem tego typu Was uraczę - czy tego chcecie, czy nie :) Gdyż ponieważ w ostatni weekend w Rzeszowie odbyła się giełda minerałów, na której to zakupiłam kilka kamyczków no oprawy. Znaczy się - będę walczyć :)

I tradycyjnie już, moją dzisiejszą pracę zgłaszam na jesienne wyzwanie kolorystyczne, w które bawię się z Agnieszką i Edytą z wielką radością :) I które to wyzwanie mocno mobilizuje do działania :)

Witam także nowych zaglądaczy - cieszę się, że zdecydowaliście się towarzyszyć mojej pasji.

Pozdrawiam ciepło :)