Katarzyna :)

Pozostając przy niebieskościach maści wszelakiej :)
Przyznam, że przystępując do robienia tych kolczyków, towarzyszył mi niezły stres :)
O kobaltowe, długie kolce poprosiła mnie koleżanka (K. dziękuję Ci za zaufanie), zafascynowana pracą jednej ze znanych projektantek branży sutaszowej.
Jasne było dla mnie, że wzór to niedościgniony, a jednak pasuje jakoś z twarzą z zamówienia wyjść :) Nie było więc innego sposobu jak wziąć do ręki kamienie, koraliki i sznurki i liczyć na to, że jakoś się ułoży. Jakoś dotychczas się to sprawdzało, więc światło w tunelu było :) I jakaś ogólna wizja efektu ostatecznego była.
Tak więc sznureczki poskręcały mi się w taki oto wytwór:

K. zadowolona, więc ja tym bardziej :)
Choć mój serwis zaopatrzeniowy w sznurki zbliżone do kobaltu vel szafiru miał problemy i to co się udało zdobyć nie do końca było tym, czego szukałam.

Tym oto sposobem śliczne pastylki jaspisu cesarskiego po kilku miesiącach oczekiwania znalazły swoje właściwe miejsce :)
Wydaje mi się również, iż wzór ten doczeka się i innych wersji kolorystycznych...

Pozdrawiam cieplutko i dziękuję całym sercem, że zaglądacie :)